อาจารย์ประชาธิป มากมูล
หัวหน้าสาขาวิชา ปริญญาตรี : ศิลปกรรมศาสตรบัณฑิต (ศป.บ.) สาขาวิชาจิตรกรรม มหาวิทยาลัยขอนแก่น ปริญญาโท : ศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต (ศป.ม.) สาขาวิจัยศิลปะและวัฒนธรรม คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น
วาดเส้นคนเหมือน
HUSOC
วาดเส้นหุ่นนิ่ง
การวาดเส้นคน (Human drawing) เป็นเรื่องราวที่จิตรกรและปฏิมากรรมได้นำมาสร้างสรรค์เป็นผลงานศิลปะ มาตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ที่เขียนขึ้นตามผนังถ้ำหรือเพิงผา พบเห็นได้ทั่วไปในสมัยอียิปต์ มีการผ่าศพทำมัมมี่เพื่อใช้ประกอบพิธีกรรม มีการเขียนภาพและแกะสลักภาพคนเป็นจำนวนมาก ในสมัยกรีกใช้ความสมบูรณ์และความงามของคนเป็นต้นแบบเพื่อปั้นรูปเทพเจ้าต่างๆ ให้อิทธิพลสืบต่อมาจนถึงสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา ศิลปินต่างๆ ได้ถ่ายทอดลักษณะทรวดทรงของคน ขยายเรื่องราวในคริสต์ศาสนาและเรื่องอื่นๆ ที่นิยมกัน ต่อมาได้มีการเขียนรูปคนตามสิทธิและเสรีภาพของศิลปินอย่างหลากหลาย ปัจจุบันการศึกษาวาดภาพคน ศึกษาได้จากวิชากายวิภาค (Anatomy) โดยศึกษาโครงสร้างของกระดูกและกล้ามเนื้อที่มีผิวหนังห่อหุ้มอยู่ โดยศึกษาลักษณะท่าทางที่เปลี่ยนไปเป็นสำคัญ ซึ่งตรงข้ามกับวงการแพทย์ที่ศึกษาวิเคราะห์ถึงรายละเอียดภายในและโครงสร้างทางเคมีชีวะ ถึงอย่างไรก็ตาม การศึกษาทางด้านทัศน์ศิลป์เป็นการศึกษาความงามภายนอกที่ต้องใช้หลักการของสัดส่วน ลักษณะท่าทาง แสงเงา จึงจำเป็นที่ต้องเรียนรู้เรื่องราวของกระดูก ที่เป็นสักส่วนโครงสร้างภายใน และการทำงานของกล้ามเนื้อที่ขยับเคลื่อนที่ให้เกิดลักษณะท่าทางต่างๆ รายละเอียดของแสงเงาที่ปรากฏขึ้นบนผิวหนังด้านนอก เพื่อนำมาเสนอเรื่องความงามทางทัศนศิลป์ (สืบศิริ แซ่ลี้ และ สุชาติ แสนพิช, 2552)
อาจารย์ประจำหลักสูตรระยะสั้น
สาขาวิชาศิลปะดิจิทัล คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์
อาจารย์ประจำหลักสูตร
อาจารย์ประจำหลักสูตร
อาจารย์ธนพล รามฤทธิ์
ปริญญาตรี | ศป.บ.(ออกแบบผลิตภัณฑ์) มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ปริญญาโท | รป.ม. มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ปริญญาเอก | ปร.ด.(การวิจัยและสร้างสรรค์ศิลปกรรมศาสตร์) มหาวิทยาลัยสารคาม
สาขาวิชาศิลปะดิจิทัล
อาจารย์ประจำหลักสูตร
ผศ.ดร.จิรายุฑ ประเสริฐศรี
ปริญญาตรี | วิทยาศาสตรบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ปริญญาโท | วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ปริญญาเอก | ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา
สาขาวิชาศิลปะดิจิทัล
ข้อควรปฏิบัติในการลงน้ำหนักและแสงเงาการวาดเส้นหุ่นนิ่ง
1. หรี่ตาข้างใดข้างหนึ่งดูวัตถุที่เป็นหุ่น จะช่วยให้เห็นแสงเงาชัดเจนยิ่งขึ้น แล้วกำหนดพื้นที่ส่วนแบ่งระหว่างแสงและเงาออกจากกัน 2. ลงน้ำหนักเงาของส่วนที่เป็นเงาทั้งหมด 3. เปรียบเทียบน้ำหนักเบาและน้ำหนักเข้ม ส่วนเงาที่เข้มให้เพิ่มน้ำหนักเงา ภายในเงาเข้มให้สังเกตแสงตกกระทบที่สะท้อนจากพื้น กระทบเข้าภายในเงาเข้มด้วย 4. เงาตกทอด ใช้หลักการเดียวกันกับการใช้น้ำหนักแสงเงา หากมีแสงกระทบวัตถุแรงมากก็จะเกิดเงาเข้มมาก มีแสงน้อยเงาก็จะบางลง การที่จะเขียนภาพได้ดีนั้น อยู่ที่ความหมั่นมานะในการฝึกปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง โดยใช้เวลาว่างหรือการพูดคุยสนทนากันก็สามารถฝึกปฏิบัติได้ และควรจะฝึกการเขียนภาพในทุกๆ อย่างที่สนใจ การฝึกลักษณะเช่นนี้จะช่วยให้เกิดการใช้เส้นที่แม่นยำ และการลงแสงเงาที่ถูกต้อง เป็นการพัฒนาไปสู่การวาดเส้นสร้างสรรค์ต่อไป (ทำนุ วรธงไชย, 2549) ดังมีคำกล่าวของ ดินหิน รักพงษ์อโศก (2557) ที่กล่าวไว้ว่า การลงมือทำ คือหัวใจของการเขียนรูป พรสวรรค์มีในบางคนเท่านั้น แต่เป็นของไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืนอะไร ถ้าไม่ทำต่อเนื่องทุกๆ วันก็มือตกได้ บางคนฝันจะประสบความสำเร็จอย่างสวยหรู ในขณะที่บางคนกำลังลงมือทำ หัวใจของคนทำงานศิลปะคือการลงมือทำอย่างต่อเนื่องและยาวนาน ที่ใดมีจิตวิญญาณไม่ทำงานประสานกับมือ ที่นั้นจะไม่มีศิลปินเกิดขึ้นเลย จึงไม่มีวิธีใดที่ดีกว่าการฝึกฝนอยู่บ่อยๆ เท่าที่จะทำได้ การเขียนทุกๆ วันเป็นการฝึกทักษะให้เกิดความชำนาญ